Al rekkend, strekkend, beroerend, schrapend en schrappend zoekt Charlie De Voet (°1977, Ronse) naar de limieten van zijn schilderkunst. Door te experimenteren met klassiek kunstgereedschap transformeert hij zijn schilderijen tot bijna sculpturale installaties. Soms vilt De Voet zijn doeken, soms laat hij hun oppervlak golven als zand aan de kust of als striemen op een lijf.
In zijn typische monochromen versmelten kleuren laag na laag in elkaar totdat de handeling van de schilder het materiaal tot boter transformeert. Elders wordt bijna opgedroogde verf secuur van de drager gesneden, om het op een andere ondergrond te transplanteren. De vellen verf liggen er gerimpeld en ineengevallen bij, alsof ze net van het doek zijn gegleden. Op andere momenten worden ze opgezet tegen een nieuw doek, zodat ze onze werkelijkheid binnenprikken.
